zondag 14 mei 2017

STRUIKELBLOK

Zie ook blog: euforisch

Bij thuiskomst knippert het antwoordapparaat. Het Zorghuis heeft een half uurtje geleden gebeld. Schrik. Q. is tijdens het begieten van de hosta's over de kruisvoet van de grote parasol achterover geklapt. Verpleegster R. geeft aan dat Q. op zijn achterhoofd is gevallen, maar dat er geen letsel of hematomen (onderhuidse bloeduitstortingen) waargenomen zijn. 'Meneer heeft geen pijnklachten, maar is wel geschrokken.' In plaats van de live muziekavond bij te wonen, wentelt hij zich op zijn kamer in de aandacht van troetelende verpleegster.

Kort daarna spreek ik een herpakte en opgeruimde pappi die volgens eigen zeggen 'niks gelejen heeft'. Zijn stoere versie: 'Ik had de hoogte van de cementblokken die de parasol aan de grond houden verkeerd ingeschat, omdat het bij de andere parasol stoeptegels zijn. 

Dankzij de puike (val)training bij het Corps Mariniers en de op zijn kraag gespelde talisman [het gouden insigne dat hij kreeg vanwege 50 jaar lidmaatschap], greep hij zich aan de stalen steel van de parasol vast. 'Ach, ik heb me destijds voor hetere vuren staande weten te houden, dus hier in het betonnen oerwoud red ik me ook.' Ik hoor Q. niet meer, maar zie hem als de machtige Tarzan, koning van de jungle, aan een liaan bungelen. Zolang Q. ervan overtuigd is dat hij de touwtjes in handen heeft, hoeven we ons geen zorgen te maken.