KOERSBALLEN

Het gevoel verbonden te zijn met anderen is heel belangrijk. We hebben vrienden nodig om ons het gevoel te geven, ingebed te zijn. Het sociale vangnet hoeft niet per se te bestaan uit hechte vriendschappen, goede kennissen zijn even waardevol als contact. Mensen die neerslachtig of depressief en eenzaam zijn, voelen zich leeg. Q. is niet alleen, maar heeft het gevoel dat hij, naast mij (en oké de schatten van verzorgsters m/v), niemand om hem heen heeft - dat laatste is inherent aan het ouder worden.

Pappi zit soms in de ontkenningsfase. Helemaal niet erg als dementie voor hem geregeld een ver-van-mijn-bedshow is, maar de werkelijkheid is helaas anders. Om hem tegemoet te komen (zeker met deze regenachtige winter), zoek ik ook vertier voor hem buiten het Zorghuis om waar hij 'normale' mensen kan ontmoeten.

Ik meld hem aan bij een ouderenbond in het buurtschap waar hij woont. Na de situatie te hebben uitgelegd mag ik mee als chaperonne. Zo belanden we bij een workshop koersballen: een seniorensport die nog best ingewikkeld is. Pappi heeft wat tijd nodig om te acclimatiseren en wil na vijf minuten weg omdat hij zich onzeker voelt: 'Ik blijf hier niet te lang. Waar zijn we? Moet ik niet eten? Hoe zijn wij hier gekomen? Wie past er op ons huis? Waar zijn mijn sleutels? Heb ik genoeg geld bij me, et cetera ...' Dan komen er koffie, thee en Marokkaanse chocoladesoesjes op de proppen. Q. is helemaal in zijn hum.

Wij aspiranten voelen ons welkom en het gaat er ontspannen aan toe. Q. ziet mij grappen en grollen tegen de amicale deelnemers en komt langzaam los. 'Jullie mogen terugkomen', zegt een van hen na afloop. Q.: 'Dat ligt eraan. Ik weet nog niet of ik in T. ga wonen!' Ik knik dat we de volgende keer weer van de partij zijn. Buiten pakt pappi mijn hand vast om de weg oversteken: 'Links, rechts, links kijken en wachten tot er geen verkeer meer is, meid.' (Ik voel me vijf en veilig achterop bij vader op de fiets*) Pappi overhandig ik op zijn thuisadres aan begeleidster L. Zij houdt hem in de gaten: 'nieuw ingevoerde data' kan voor ontsteltenis zorgen.

Twee uur later zit ik thuis achter een dampend bord. Q. belt: 'Heb je nog nieuws? Ik ben al de hele dag alleen. Ik heb niemand gezien.' Ik doe uitgebreid verslag van ons uitstapje. 'Dat klinkt leuk, zoals hij het vertelt', zeg pappi. Q. gelooft mij, maar kan er met zijn volle verstand niet bij dat hij daar niets meer van afweet.

*Paul van Vliet:
Veilig achterop bij vader op de fiets
Vader weet de weg en ik weet nog van niets
Veilig achterop, ik ben niet alleen
Vader weet de weg, vader weet waarheen