Op de uitnodiging voor de jaarlijkse familieavond stond: met verrassing! Niet een, zelfs meerdere. Het leek de surpriseshow wel. Na de instroom namen Derya en Ton kort de microfoon. Zo hoort dat. Albert, de nieuwe voedingspsycholoog in fris en fruitig kokskostuum gestoken nam wat uitgebreider de tijd voor zijn introductie. Hij gaat vanaf 1 maart de bewoners op allerlei culinairs vergasten. Verrekte interessant, maar mevrouw van D. alias het muurbloempje, maakte er vanuit haar vaste praos korte metten mee. 'Maer jong, wie lang blief dae nog praote. Waet eine schaele waezel', onderbrak zij de kok in hel plat Tegels. Dan kun je niet anders dan kort dubbel liggen en de draad weer oppakken.
De vragenronde was kort, want in het Zorghuis zijn ze goed bezig. Naast alle nieuwigheden die in de planning zijn opgenomen, komen er een extra kapstok bij de ingang en een jeu de boulesbaan in de uithoek van de tuin. Onder genoeglijk samenzijn vonden Alberts appetijtelijke amuses gretig aftrek, alsmede de drankjes. Ook pappi liet het zich tezamen met een glas witte wijn heerlijk smaken. De goudeerlijke Miamimevrouw fluisterde met een boefjessnoet in Venrays dialect in plaats van hoog Hollands zoals gewoonlijk, dat ze stiekem een half glaasje pils op had. We haakten in zodat ze rechtop zou blijven.
Mevr. S. kreeg de eer om de met een glanzende rode strik ingepakte verrassing aan het plafond te onthullen: de tovertafel. De beamer verleid met speelse interactieve lichtprojecties mensen om in beweging te komen en samen plezier te hebben. Het was een instant succes. De bewoners gingen op in het spel en vergaten alles en iedereen om hen heen. Ik moedigde Q. aan om deel te nemen. 'De tuinman' zag de bijeen te vegen dwarrelende en gevallen blaadjes op tafel en wuifde mijn woorden weg: 'Ik ben gek. Ik ga binnen geen bladeren rapen, dat doe ik buiten al.' (Q. wil gewoon geen modderfiguur slaan bij een onbekend spel in de aanwezigheid van zoveel mensen.)
Al die nieuwigheden en opwinding op de vroege avond waren hem teveel. Bedtijd. Familie, verzorgers en bewoners bleven gezellig bijpraten. Vanuit de zaal zagen we Q. met een scheef oog aan het einde van de gang naar mij 'nu naar huis' zien gebaren. Dat was geen verrassing.