Vroeg in het voorjaar. De tuinman op zijn spiksplinternieuwe klompen maat 45, gaat geheel op in zijn tuinerietjes. Druk in de weer met het verplaatsen van de plantenschotels voor de hosta's is hij afgesloten van de causerie. Vrouwen onder elkaar in de patio. Op tafel halfvolle glazen Dubbelfriss. Gespreksstof van de bejaarde dames: het fraaie weer, eindelijk naar buiten net als de koetjes en kalfjes.
De dochter van mevrouw P. heeft het met haar moeder over kleding. Wat vindt mam comfortabel om te dragen, welke kleuren heeft ze in gedachten voor de lente en wat staat vrouwelijk. De altijd charmant geklede en gekapte mevrouw P. tuit bespiegelend haar dunne lippen, trekt onverschillig haar smalle schouders op en doet er het zwijgen toe. Er valt uit te begrijpen dat ze dik tevreden is met haar personal shopper. De dochter vertrekt naar haar kamer om de linnenkast uit te mesten. Wat vervangen moet worden kan gelijk mee naar de textielcontainer. Huh? 'In de Zak van Max', verduidelijkt de dochter. Haar moeder knikt goedkeurend.
Terug op het terras somt de dochter op: nieuwe topjes, een onderfleur met pijpjes en een soepel vallend ensemble voor Pasen. 'En een bh', vult de ranke mevrouw P. rap aan. Haar slanke handen vormen op borsthoogte kommetjes: 'Voor onder strakke truitjes om de boel wat op te hijsen.' De dochter is louter voorbereid op pen en papier. Ze gaat tevergeefs op zoek naar een centimeter. Het stukje sisal dat uit de jaszak van de tuinman bungelt fungeert als meetlint. De staken gaan in de lucht, het touwtje onder de oksels door. Bij de overlapping wordt een knoop gelegd. Er ontspint zich een tweede conversatie: erwtjes, koplampen en theezakjes komen voorbij. Gegrinnik. De dochter draagt de materiaalkeuze aan: kant, glad en naadloos. 'Huidskleur, dat past bij alles, beslist mevrouw P. droogjes.